Spółka Wodno-Ściekowa Złota Struga
68-200 Żary, ul. Żurawia 19
tel. 68 374 60 00, fax 68 374 47 50
Spółka Wodno-Ściekowa „Złota Struga” w Żarach została powołana w 1985 roku w celu wybudowania miejskiej oczyszczalni ścieków. Obiekt, umiejscowiony w północno-wschodniej części miasta, oddano do eksploatacji 30 września 1995 roku. Nowoczesna, mechaniczno-biologiczna oczyszczalnia ścieków, przeznaczona do unieszkodliwiania ścieków komunalnych, od początku istnienia zarządzana była przez żarską spółkę. Żary położone na Wysoczyźnie Żarskiej zwanej Wzniesieniami Żarskimi, na pograniczu Niziny Śląskiej i Niziny Wielkopolskiej, są czwartym co do wielkości miastem w województwie oraz znaczącym ośrodkiem gospodarczym i kulturowym. Ponadto pozostają największym miastem w polskiej części Łużyc i między innymi z tego względu noszą miano stolicy polskich Łużyc.
Historia
Spółka Wodno-Ściekowa „Złota Struga” powstała w 1985 roku z inicjatywy 16 największych działających wówczas zakładów pracy na terenie Żar przy udziale Urzędu Miasta. O powołaniu spółki wodno-ściekowej zadecydowały względy ekonomiczne. Na I Walnym Zgromadzeniu członków spółki uchwalono jej statut, wraz z określeniem obszaru działania, który miał obejmować obszar miasta Żary. W dniu 6 marca 1985 roku przedsiębiorstwo zostało wpisane do księgi wodnej województwa zielonogórskiego. Podstawowym celem powołania spółki była budowa, utrzymywanie i eksploatacja oczyszczalni ścieków w Żarach, która miała ochraniać rzekę Złotą Strugę przed zanieczyszczeniami. Zdecydowano się na budowę oczyszczalni ścieków dla systemu rozdzielczego o przepustowości 15 000 m³/dobę, dzięki czemu wszystkie ścieki bytowe i przemysłowe były oczyszczane na jednej oczyszczalni. Budowa sfinansowana została ze składek członków spółki, a także z pozyskanych na ten cel dotacji państwowych i pożyczek udzielonych przez Urząd Wojewódzki w Zielonej Górze i Fundusze Ochrony Środowiska w Warszawie i Zielonej Górze. Ponadto dofinasowanie otrzymano z Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej w Warszawie. W czasie dwudziestopięcioletniego okresu istnienia i funkcjonowania oczyszczalni ścieków zrealizowano – oprócz ponoszonych nakładów na odtworzenie i modernizację majątku spółki – szereg inwestycji mających na celu rozszerzenie zakresu i poprawę jakości świadczonych przez firmę usług. W 1997 roku wybudowano stację odwadniania i higienizacji osadów ściekowych, by w ten sposób przystosować je do dalszego wykorzystywania na zdegradowanych obszarach rolniczych czy leśnych. Sześć lat później powstał zautomatyzowany punkt odbioru dowożonych ścieków sanitarnych i przemysłowych, eliminując tym samym dotychczasową dowolność ich zrzutu na terenie miasta. W 2009 roku oddano do użytku nowoczesną – jedną z pierwszych w Polsce – słoneczną suszarnię osadów ściekowych. Dzięki temu ograniczono trzykrotnie ich objętość, a wysuszone osady w tej postaci są przystosowane do ich dalszego wykorzystania.
W latach 2015-2016 zrealizowano budowę drugiego rurociągu tłocznego ścieków surowych wraz z modernizacją węzła tłocznego z komorą zasuw i kratą na kolektorze dosyłowym ścieków surowych. Zrealizowane przedsięwzięcia zostały sfinansowane ze środków własnych, uzupełnianych pożyczkami zaciąganymi z WFOŚiGW w Zielonej Górze. Ponadto na realizację inwestycji wpływ miały uzyskane dotacje, m.in. z EkoFunduszu w Warszawie. Dzięki temu trzykrotnie wzrosła wartość majątku spółki. Gwarantem wysokiej jakości świadczonych usług i sprawnej, skutecznej pracy oczyszczalni ścieków jest sprawdzona, doświadczona i oddana swej pracy załoga „Złotej Strugi”.
Stan organizacyjny
Zarząd spółki wyłaniany jest na okres pięciu lat przez walne zgromadzenie. Skład zarządu SWŚ „Złota Struga” tworzą: Tomasz Łuckiewicz – prezes zarządu, Zdzisław Czekalski – sekretarz oraz Józef Słowikowski. Dyrektorem spółki jest Leszek Karaś, zaś kierownikiem oczyszczalni – Jerzy Wołoszyn. Żarska firma zatrudnia ponadto 26 pracowników etatowych. Do członków spółki należą: gmina o statusie miejskim Żary, Zakład Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. w Żarach, Agencja Mienia Wojskowego Zielona Góra, PSS „Społem” Żary, PKS SA Żary, Spółdzielnia Mleczarska Żary, „Spomasz” Sp. z o.o. Żary oraz GS „Samopomoc Chłopska” Żary.
Oczyszczalnia w liczbach
Rocznie w obiektach żarskiej spółki oczyszczanych jest ok. 1800 tys. m³ ścieków komunalnych oraz ok. 30 tys. m³ nieczystości płynnych. W procesie tym powstaje blisko 2700 Mg osadów ściekowych, które poddawane są suszeniu w trzech halach suszarni słonecznej – w wyniku tego powstaje około 1000 Mg suszu. Osady podlegają rolniczemu zagospodarowywaniu na własnych gruntach rolnych (26 ha) oraz na obcych gruntach na podstawie stosownych umów.
Technologia
Oczyszczalnia pracuje w trójstopniowym układzie technologicznym i jest typowym przykładem obiektu mechaniczno-biologicznego z systemem przerobu powstających osadów. Układ ten obejmuje m.in.: wstępne, mechaniczne oczyszczenie ścieków, zasadnicze oczyszczanie na drodze biologicznej oraz końcową przeróbkę powstających osadów. Głównym zadaniem procesu oczyszczania ścieków jest usunięcie związków organicznych oraz biogenów (azotu i fosforu), które w środowisku wodnym powodują zwiększoną eutrofizację – gwałtowny rozwój organizmów, prowadzący w końcowym efekcie do zaniku tlenu i niepożądanych zmian środowiska wodnego.
Oczyszczanie wstępne – mechaniczne
Oczyszczanie mechaniczne ma na celu przygotowanie ścieków do dalszych działań technologicznych i obejmuje procesy mechaniczne oraz fizyczne, tj. cedzenie, sedymentację i flotację. W ramach oczyszczania wstępnego ścieki surowe przepływają kolejno przez następujące obiekty i urządzenia: komorę kraty wstępnej, główną przepompownię, komorę krat i piaskowniki oraz osadnik wstępny.
Zadaniem głównej przepompowni ścieków jest przepompowanie nieczystości napływających z miasta systemem grawitacyjnej kanalizacji do komory krat. Tam, na kracie, następuje wstępne oddzielenie większych zanieczyszczeń stałych tzw. skratek, a ścieki pompowane są na kolejne obiekty oczyszczalni. Powstające w tym procesie odpady wraz ze skratkami z kraty przy przepompowni głównej, wywożone są do ZZO w Marszowie.
Komora krat jest pomieszczeniem zamkniętym, wyposażonym w wentylację (nawiew – wywiew). Na dwóch równoległych kanałach o szerokości 0,9 m odcinanych zastawkami, zainstalowane są dwie kraty. Ich zadaniem jest dalsze przecedzanie i oddzielanie frakcji stałych.
Kraty są zróżnicowane pod względem prześwitu i funkcji, m.in.: w kanale prawym występuje krata schodkowa o prześwicie 3 mm, zaś w kanale lewym krata płaska o prześwicie 20 mm z mechanicznym zgarniaczem skratek. Ich napęd, wraz z napędem ślimakowego transportera skratek, sterowane są automatycznie w funkcji czasu czy spiętrzenia ścieków lub ręcznie, lokalnie. Temperatura oraz odczyn ścieków pH w komorze krat mierzone są i rejestrowane w centralnej dyspozytorni.
Ścieki po przejściu przez kraty spływają do piaskowników, gdzie następuje drugi proces oczyszczania mechanicznego, polegający na oddzielaniu zawiesiny drobnoziarnistej od pozostałej zawiesiny na zasadzie sedymentacji (osadzania). Frakcja ta charakteryzuje się cięższym niż woda ciężarem właściwym i stanowią ją głównie substancje mineralne (m.in. piasek). Ich stosowanie jest konieczne, gdyż w dalszych etapach oczyszczania ścieków piasek byłby czynnikiem powodującym szybkie zużywanie się ruchomych, mechanicznych elementów urządzeń. Piaskowniki mogą pracować oddzielnie lub jednocześnie w sposób równoległy. Każdy z nich to żelbetowy, cylindryczny zbiornik ze stożkowym dnem o średnicy zewnętrznej Dn = 4 m i wysokości czynnej H = 5 m. Ścieki całym jego przekrojem płyną ku górze, gdzie są zbierane do koryta przelewowego. W dolnej części osadnika zainstalowany jest ruszt do przedmuchiwania sprężonym powietrzem dna piaskownika. Zapobiega to zaleganiu w nim zawiesin organicznych. Piasek z piaskownika spuszczany okresowo z dna, odwadniany jest na poletkach ociekowych i wywożony na składowisko odpadów. Natomiast ścieki prowadzone są rurociągiem do dalszego procesu oczyszczania mechanicznego, czyli osadnika wstępnego.
Osadnik wstępny posiada dwie, prostokątne komory w układzie klasycznym tj. z pomostem, zgarniaczami i lejami osadowymi. Pojemność czynna osadnika wynosi 1360 m³, a czas przetrzymania ścieków sięga około 4 godzin.
Jego zadaniem jest oczyszczenie ścieków z zawiesin organicznych łatwo opadających, które następuje w procesie sedymentacji, a także odtłuszczanie. Zawiesina sedymentująca zwana osadem wstępnym, okresowo zgarniana jest do leja, skąd przepompowana zostaje do zagęszczacza grawitacyjnego. Natomiast ciecz nadosadowa przepływa grawitacyjnie do głównego bloku reakcyjnego, gdzie ścieki podlegają zasadniczemu procesowi oczyszczania, jakim jest oczyszczanie biologiczne.
Oczyszczanie biologiczne
Proces biologicznego oczyszczania ścieków zachodzi w reaktorze biologicznym – komorach osadu czynnego, w którym przebiegają zintegrowane procesy biologicznego rozkładu związków organicznych oraz usuwania azotu i fosforu.
Komora jest żelbetowym, kaskadowym zbiornikiem sześciokomorowym o szerokości 18 m i długości 84 m. Poszczególne komory reaktora położone są jednorzędowo i oddzielone między sobą ściankami działowymi z otworami w strefie przydennej, umożliwiającymi przepływ ścieków. Pierwsza, trzecia i piąta część reaktora są komorami bez napowietrzania, wyposażonymi w dwa mieszadła. Pierwsza z nich jest komorą defosfatacji, o pojemności 680 m³, utrzymującą warunki anoksyczne z bardzo ograniczoną ilością tlenu. Trzecia i piąta to komory denitryfikacji, w których utrzymywane są warunki niedotlenienia. Każda z nich ma pojemność 700 m³. Druga, czwarta i szósta część reaktora są komorami nitryfikacji, o pojemności 1250 m³ każda, w których ścieki są natleniane metodą powierzchniowego napowietrzania przy pomocy aeratorów o średnicy 2,8 m. W każdej z tych komór zainstalowany jest jeden aerator o zdolności natleniania 85-115 kg O2/h. Łączna pojemność całego reaktora wynosi 5830 m³. W każdej z tych komór zasadniczy proces usuwania związków biogennych prowadzony jest przez specyficzne rodzaje mikroflory bakteryjnej
stanowiącej tzw. osad czynny. W warunkach tlenowych różne rodzaje bakterii nitryfikacyjnych przetwarzają azot z postaci amonowej do azotynowej i dalej do azotanowej, po czym w warunkach beztlenowej inne szczepy bakterii doprowadzają te związki do postaci azotu gazowego uwalnianego do atmosfery. Związki fosforu nie podlegają przemianom bakteryjnym, są natomiast wbudowywane w masę własną bakterii. W końcowym procesie oczyszczania bakterie te już jako osad ściekowy wywożone są z terenu oczyszczalni.
Aby procesy te mogłyby być skuteczne, bakterie muszą mieć odpowiednio długi czas przeprowadzania procesów. W tym celu prowadzona jest recyrkulacja osadu, tzn. osad z końcowej komory zawracany jest na początek układu, aby osiągnąć tzw. optymalny wiek osadu.
W komorach napowietrzania prowadzona jest kontrola zawartości tlenu wg zadanych algorytmów. Samodzielny układ automatyki i sterowania z wykorzystaniem zainstalowanej aparatury kontrolno-pomiarowej i sterowników PLC, kontroluje pracę urządzeń napowietrzających i urządzeń sterujących przepływami. Działanie wszystkich urządzeń automatyki nadzorowane jest z poziomu centralnego komputera i wizualizowane w systemie typu SCADA w dyspozytorni.
Po oczyszczeniu biologicznym mieszanina oczyszczonych ścieków i osadu, który powstaje w wyniku pracy bioreaktora, przepływa grawitacyjnie do osadnika wtórnego, gdzie następuje oddzielenie oczyszczonych ścieków od osadu czynnego, który sedymentuje i opada na dno. Osadnik jest żelbetowym zbiornikiem prostokątnym i dwukomorowym o pojemności 2600 m³, z zastosowaniem układu ssawkowo-lewarowego dla usuwania osadu.
Czas przetrzymania wynosi około 8 godzin. Zgarniacz ssawkowy służy do usuwania osadu przydennego i frakcji pływającej. Osadzony na dnie zbiornika osad czynny, który od tej chwili nazywany jest osadem nadmiernym, zasysany jest ssawkami lewarowymi przemieszczającego się zgarniacza wzdłuż całej długości osadnika tam i z powrotem. Większość osadu nadmiernego przepompowana zostaje do zagęszczacza grawitacyjnego, a część zawracana w ramach recyrkulacji zewnętrznej do ponownego oczyszczania biologicznego w celu utrzymania odpowiedniego wieku osadu.
Osady ściekowe, pozostałe po procesie oczyszczania ścieków (tzw. osad wstępny i nadmierny), są poddawane procesom dalszej przeróbki. Ma ona na celu zmniejszenie ich ilości, zmianę składu, w tym redukcję zawartości substancji organicznych oraz stabilizację biologiczną. W pierwszym etapie trafiają one do zagęszczacza grawitacyjnego, wyposażonego w zgarniacz części pływających i mieszadło prętowe obracające się dookoła pionowej osi. Jest to zbiornik cylindryczny o pojemności 153 m³ i średnicy 9 m. Tam, przed wprowadzeniem do otwartej komory fermentacyjnej, osad poddawany jest zagęszczeniu.
Zagęszczacz przystosowany jest do pracy ciągłej, polegającej na jednoczesnym doprowadzaniu osadów rzadkich z osadnika wtórnego (osad nadmierny) i osadów zagęszczonych z osadnika wstępnego doprowadzanych małymi partiami. Następnie kierowany jest do otwartej komory fermentacyjnej, a powstające w tym procesie odcieki transportowane są do ponownego oczyszczania biologicznego.
Komora fermentacyjna to naziemny, otwarty zbiornik żelbetonowy o średnicy 30 m i pojemności 5770 m³. Prowadzona
jest tam fermentacja metanowa, będąca beztlenowym procesem stabilizacji osadów. W komorze tej w warunkach psychro- i mezofilnych (w zależności od temperatury) następuje redukcja części organicznej. Tym samym zachodzą procesy stabilizujące osad i powodujące częściową redukcję jego masy. Dolna część komory ma konstrukcję stożkową. Przefermentowany osad odpuszczany jest z dna komory przez studnię rozdzielczą do zbiornika operacyjnego przy stacji mechanicznego odwadniania i higienizacji osadów. Aby proces fermentacji zachodził w całej objętości, zawartość komory jest mieszana przy pomocy dwóch mieszadeł zatapialnych.
Stacja mechanicznego odwadniania ma za zadanie odwodnienie osadu w celu zmniejszenia jego objętości. Osad po sfermentowaniu w otwartej komorze fermentacyjnej zawiera około 2,5% suchej masy. W celu ich odwodnienia poddawany jest procesowi odwirowania w specjalistycznej wirówce. Aby był on możliwy i maksymalnie efektywny osad poddawany jest tzw. flokulacji, polegającej na agregacji cząstek osadu w reakcji z polielektrolitami.
Roztwór polielektrolitu jest przygotowywany w stacji i podawany do komory, w której zachodzi reakcja strącania. Następnie sflokulowany osad w obrotowej wirówce podlega rozdzielaniu na mocno zagęszczoną frakcję o zawartości około 27% suchej masy i odciek, który jest zawracany do ponownego oczyszczania. Osad przenośnikiem ślimakowym zostaje przesyłany na przyczepę i transportowany do suszarniczych hal, gdzie następuje jego końcowe suszenie. Przeznaczeniem tego obiektu jest suszenie mechanicznie odwodnionych osadów ściekowych, odbywające się przy pomocy energii słońca bez wspomagania innych źródeł ciepła. Proces ten odbywa się w trzech halach, o wymiarach 116x12 m, swą budową przypominające szklarnie. Na konstrukcjach stalowych mocowane są jako ściany
i zadaszenie przeźroczyste płyty z poliwęglanu, których zadaniem jest fizyczna zamiana promieniowania słonecznego na cieplne.
Praca suszarni jest całkowicie zautomatyzowana (poza dowożeniem mokrych osadów i odbiorem suszu po procesie) co oznacza, że jej wyposażenie technologiczne zapewnia zarówno rozgarnianie dowożonych osadów, jak i transport wewnątrz suszarni w sposób automatyczny bez udziału obsługi.
Zasadniczym wyposażeniem hal suszarniczych są mechaniczne przewracarki obrotowe typu WendeWolf (jedna sztuka na każdą halę) oraz systemem wentylacji grawitacyjnej i wymuszonej. Zadaniem przewracarek jest okresowe, kilka razy na dobę, mechaniczne mieszanie i odwracanie osadu tak, aby równomiernie doprowadzić do wzrostu temperatury w całej jego objętości. System wentylacji ma za zadanie odprowadzać na zewnątrz odparowaną z osadu parę wodną. W wyniku suszenia otrzymuje się osad o zawartości suchej masy w granicach od 60% do nawet 90% w zależności od stopnia nasłonecznienia. Słoneczne suszenie prowadzone jest w okresie wiosenno-letnim i wczesnojesiennym. Natomiast w okresie zimowym osad jest magazynowany w halach.
Kontrola jakości oczyszczania ścieków
Jakość ścieków monitorowana jest na poszczególnych etapach procesu technologicznego przez własne laboratorium. Codziennie wykonywane analizy laboratoryjne próbek, pobieranych z różnych punktów układu technologicznego, dokumentują stan ścieków na każdym etapie ich oczyszczania i ostatecznie pokazują, jakie parametry mają po zakończeniu całego procesu. Wyniki tych badań umożliwiają niezwłoczne reagowanie w przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości i ewentualne wprowadzanie niezbędnych korekt.
Zamontowany system aparatury kontrolno-pomiarowej i układ sterowania reguluje stanem napowietrzania, recyrkulacją i przepływami hydraulicznymi. Wszystkie wyniki wskazań urządzeń pracujących w oczyszczalni są obserwowane przez pracowników nadzoru w trybie ciągłym.
Ponadto raz w miesiącu jakość oczyszczanych ścieków kontrolowana jest przez laboratorium zewnętrzne, posiadające stosowne akredytacje. Wyniki tych badań służą też organom Ochrony Środowiska, celem kontroli przestrzegania pozwolenia wodnoprawnego.
Projekt kompleksowej modernizacji oczyszczalni
W stosunku do założeń projektowych z 1992 roku, wartości średnie jakości ścieków dopływających do oczyszczalni ścieków w Żarach uległy znacznemu podwyższeniu, o około 45-50%. Zapewnienie możliwości oczyszczania ścieków z aglomeracji Żary (której wielkość określono w Krajowym Programie Oczyszczania Ścieków Komunalnych – 41 975 RLM), na poziomie pozwolenia wodnoprawnego, a także obniżenie energochłonności procesów oczyszczania czy zastąpienie przestarzałych technologii nowoczesnymi, mniej energochłonnymi, wymaga pilnej modernizacji wszystkich obiektów i zainstalowanych nowych urządzeń. Dla dalszego, prawidłowego funkcjonowania oczyszczalni ścieków konieczna jest przede wszystkim modernizacja systemu napowietrzania ścieków i osadu czynnego, w oparciu o system napowietrzania drobno pęcherzykowego i wysokowydajny system dmuchaw. Obecny system jest przestarzały i energochłonny, a jego eksploatacja wpływa na spadki temperatur w reaktorze biologicznym poniżej 10°C, co uniemożliwia procesy nitryfikacji i denitryfikacji – czyli biologicznego oczyszczania ścieków. Ponadto w okresach letnich występuje duży niedobór tlenu, co może wpływać niekorzystnie na procesy oczyszczania ścieków.
W związku z powyższym została podjęta decyzja o kompleksowej modernizacji. Projekt o nazwie „Rozbudowa i przebudowa miejskiej oczyszczalni ścieków w Żarach” został ujęty jako przedsięwzięcie aglomeracyjne w AKPOŚK 2017. Jego realizacja pozwoli na utrzymanie, przez wiele lat, wymaganych standardów przy odprowadzaniu oczyszczonych ścieków do środowiska naturalnego.
Podczas prowadzenia rozbudowy, przebudowy i modernizacji oczyszczalni ścieków w Żarach ważne jest utrzymanie eksploatacji istniejącego układu technologicznego tak, by w trakcie prowadzenia prac nie nastąpiło pogorszenie jakości ścieków odprowadzanych do odbiornika. Biorąc pod uwagę powyższe aspekty, podjęto decyzję o etapizacji wykonania inwestycji.
Spółka rozpoczęła realizację I etapu projektu pn. „Rozbudowa i przebudowa oczyszczalni ścieków w Żarach ETAP I – budowa i modernizacja obiektów technologicznych”. Etap ten jest najbardziej istotny dla prawidłowego funkcjonowania oczyszczalni. Dzięki jego realizacji powstaną m.in. nowe obiekty, a na modernizowanym reaktorze biologicznym zostanie zastosowana nowoczesna technologia oczyszczania biologicznego z wydajnym systemem napowietrzania, układem mieszania mechanicznego i recyrkulacji ścieków. Układ biologicznego oczyszczania ścieków stanowić będzie jeden ciąg technologiczny z wydzielonymi komorami: beztlenową, niedotlenioną, fakultatywną i tlenową. Zmieniony układ reaktora pozwoli m.in. istotnie zwiększyć efektywność usuwania związków biogennych i poprawi biologiczną defosfatację. Na reaktorze będzie zainstalowane pełne spektrum sond (w tym: tlenowej, azotanów, amoniaku i potencjału redox), sterowane przez nadrzędny system SCADA. Do jego zadań należy m.in. optymalizacja pracy części biologicznej oczyszczalni ścieków, przy wykorzystaniu algorytmów predykcyjnych, wypracowanych na modelu matematycznym.
Rozbudowa w ramach I etapu prac podzielona została na trzy zadania realizacyjne. Pierwsze z nich obejmuje głównie budowę nowych obiektów ścieżki ściekowej, w tym wykonanie nowych osadników wtórnych wraz z pompownią osadu recyrkulowanego i nadmiernego z komorą pomiarową ilości ścieków oczyszczonych. Po uruchomieniu i dokonaniu wstępnego rozruchu urządzeń, możliwa będzie przebudowa istniejących obiektów przewidzianych do realizacji w kolejnych zadaniach, a także wyłączenie z eksploatacji istniejącego reaktora biologicznego, który zostanie zmodernizowany (trzecie zadanie).
Sieci międzyobiektowe, elektroenergetyczne i AKPiA będą realizowane sukcesywnie w poszczególnych zadaniach, adekwatnie do potrzeb technologicznych.
Zakres realizacji I etapu prac w układzie poszczególnych zadań przedstawia się następująco:
ZADANIE I – budowa osadników wtórnych wraz z pompownią osadu z realizacją następujących obiektów, w tym:
• osadników wtórnych radialnych – obiekt nowo budowany
• komory zbiorczo-rozdzielczej z pompownią osadu recyrkulowanego i nadmiernego – obiekt nowo budowany
• komory pomiarowej ilości ścieków oczyszczonych – obiekt nowo budowany
• budynku dmuchaw – obiekt nowo budowany
• instalacji międzyobiektowych – rozbudowa i przebudowa częściowa.
ZADANIE II – modernizacja komór nitryfikacji wraz z instalacją napowietrzania poprzez przebudowę i rozbudowę obiektów istniejących. Obiektami przeznaczonymi do realizacji w tym zadaniu są m.in.: komory nitryfikacji (obiekty przebudowywane) oraz instalacje międzyobiektowe (rozbudowa i przebudowa częściowa).
ZADANIE III – modernizacja głównego reaktora biologicznego poprzez jego przebudowę i zmianę sposobu napowietrzania złoża.
Zakończenie I etapu inwestycji zaplanowano na koniec 2021 roku.
W następnych latach dalsza realizacja projektu została podzielona na dwa kolejne etapy, w tym wydzielone zadania realizacyjne. Drugi etap inwestycji obejmuje modernizację osadników wstępnych i stacji odwadniania osadu. Kolejny, trzeci, finalizujący całe przedsięwzięcie przewiduje modernizację części mechanicznej oczyszczalni ścieków, a więc piaskowników i budynku krat, w tym hermetyzację obiektów i budowę biofiltrów w procesie dezodoryzacji procesu oczyszczania i zmniejszania uciążliwości środowiskowej. Ponadto zrealizowana zostanie budowa farmy fotowoltaicznej i modernizacja infrastruktury wraz z budynkiem socjalno-technicznym.
Realizacja powyższych zadań pozwoli zmodernizować część osadową i mechaniczną. Wprowadzone technologie podniosą sprawność oczyszczania mechanicznego, obniżą koszty energii, a także w istotny sposób zmniejszą uciążliwość odorową. Będzie to możliwe poprzez hermetyzację m.in.: osadników wstępnych, piaskowników, otwartej komory fermentacyjnej i zbiornika zagęszczacza, a także przez podłączenie tych obiektów do biofiltrów.
